Bilim adamları binlerce yıldır zamanda donmuş“Bir yaşam alanını keşfetme fırsatına sahip olmaları alışılmadık bir durum değil. Ancak araştırmacılar 2015 yılında güneydoğu İspanya’nın kayalıklarının içinde mağaramsı bir bölgenin saklandığından şüphelenmeye başladıklarında, beklediklerinden çok daha fazlasını buldular.
Mağaranın boyutunun netleşmesi yıllar alacaktı, ancak araştırmacıların şimdiye kadar antik mağarayı dikkatli bir şekilde keşfetmeleri sırasında keşfettikleri şey, Mağara, bir zamanlar, mağaranın tavanından sarkan korkunç sarkıtların arasında pençe izleri hala görülebilen, soyu uzun zaman önce tükenmiş ayılara ev sahipliği yapmıştır..
Cieza, İspanya’daki Cañón de Almadenes’te yer almaktadır. Cueva del Arco Bununla ilgili keşif çalışmaları, Murcia Üniversitesi’nden araştırmacılar tarafından yürütülüyor. Mağaranın diğer tarafında ne olduğunu görmek için başını bir kayanın altına sokarak keşif gezisine çıkan ilk kişilerden biri. Profesör Ignacio Martin LermaAyrıca birde şu var.
İlk başta mütevazı bir açıklık olması gereken girişin, mağaranın zemininden 20 metre yukarıya kadar uzanan tavanları olan devasa bir boşluk olduğu anlaşıldı.
Ekip tarafından yapılan açıklamada, ” Kendimizi birinci sınıf bir keşifle karşı karşıya bulduk. Odalar, yaklaşık 20 metre yüksekliğinde, onları bölgedeki en yüksek odalar haline getiriyordu. Sarkıtları da aynı şekilde benzersizdi, yaklaşık 3 metre uzunluğunda ve 1 santimetre genişliğindeydi, yani mağaranın binlerce yıllık izolasyonu sayesinde neredeyse benzersiz bir stabilite koşullarında büyümüşlerdi.” denildi.
Muazzam alandan en dikkat çekici buluntulardan biri duvarlardadır. Mağara ayısı pençe izlerinin keşfiydi.Mağara ayıları ( Ursus spelaeus) yaklaşık 24.000 yıl önce soyu tükenmişyaklaşık yarım ton ağırlığında ve 3 metreye kadar ulaşan inanılmaz canlılar oldukları düşünülüyor.
Antik mağaranın duvarlarına oyulmuş izler, bu ayıların yarımadanın sanıldığından daha güneyinde yaşadıklarını gösteriyor. Aslında bu cins mağaralarda yaşamıyordu ama birden fazla mağarada fosilleri bulundu. Bunun, başarılı olmak için büyük sinüsler geliştirdikleri kış uykusu sırasında ölmelerinden kaynaklandığı düşünülmektedir.
Ancak, dişlerinin konumu et yemelerini neredeyse imkansız hale getirdiğinden, bitki kökenli devlerin çok büyük sinüsleri nedeniyle ölüme mahkum olmaları da mümkündür. Dünya donup bitki örtüsü yok olurken, mağara ayıları bugüne kadar hayatta kalanlardır. et yiyen kuzenleri Ursus arctos ile karşılaştırıldığındasoğuğa daha az uyum sağlayabilmiş olabilir.
Mağarada gün ışığına çıkarılan keşifler, araştırmacıların beklentilerini aşmış olsa da, şu anda keşfedilmemiş kısımlar mağaranın heyecanını artırıyor. Ekip, ellerinde böylesine kıt ve el değmemiş bir doğal hazine varken son derece dikkatli ilerlemeleri konusunda ısrar ediyor.
